Udzielenie pracownikowi z niepełnosprawnością urlopu w dniu, który nie jest dla tego pracownika dniem pracy

Zgodnie z art. art. 152 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., pracownikowi przysługuje prawo do corocznego, nieprzerwanego, płatnego urlopu wypoczynkowego. Z kolei art. 154 § 1 k.p. wskazuje, że wymiar urlopu wypoczynkowego zależy od stażu pracy i wynosi:

• 20 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony krócej niż 10 lat,

• 26 dni – jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 10 lat.

W myśl art. 161 k.p. pracodawca musi udzielić pracownikowi z niepełnosprawnością urlopu wypoczynkowego w tym roku kalendarzowym, w którym pracownik ten uzyskał do niego prawo, przy czym urlopy powinny być udzielane zgodnie z planem urlopów. Jeśli pracodawca nie sporządza planu urlopu np. w przypadku, gdy u pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa albo gdy zakładowa organizacja związkowa wyraziła na to zgodę – wówczas pracodawca ustala termin urlopu po porozumieniu z pracownikiem. Jednakże, ustalając termin wykorzystania urlopu w wyżej wskazanych okolicznościach zatrudniający, w sposób analogiczny do ustalania planu urlopu, powinien uwzględnić wniosek podwładnego i potrzebę zapewnienia normalnego toku pracy. Oprócz tego, stosownie do art. 168 k.p., urlopu niewykorzystanego w terminie ustalonym w planie urlopów lub po porozumieniu z pracownikiem należy pracownikowi udzielić najpóźniej do 30 września następnego roku kalendarzowego.

Warto dodać, że w oparciu o art. 152 § 2 k.p., prawo do corocznego płatnego i nieprzerwanego urlopu wypoczynkowego jest prawem o charakterze niezbywalnym, wobec czego pracownik z niepełnosprawnością nie może zrzec się prawa do urlo