Czym są dobra osobiste pracownika?

W przepisie art. 111 Kodeksu pracy wspomina się o godności i innych dobrach osobistych. Pojęcie godności pojawia się również w akcie prawnym najwyższej rangi, jakim jest Konstytucja RP. Zgodnie z art. 30 Konstytucji, przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.

W cywilizacji europejskiej ukształtowane jest przekonanie, że każdy człowiek posiada wewnętrzną niezbywalną wartość. Jest ona niezależna od konkretnych cech osobistych, czy własnych zachowań. Wiąże się to z uznaniem każdej istoty ludzkiej za osobę. Przyrodzony charakter godności oznacza, że przysługuje ona każdemu z racji samego faktu bycia człowiekiem. Wspomniany przepis Konstytucji nakazuje zarówno władzom państwowym, jak i wszystkim obywatelom Rzeczpospolitej Polskiej poszanowanie godności każdego człowieka.

Pojęcie dóbr osobistych objaśnia art. 23 Kodeksu cywilnego. Wśród dóbr osobistych wymienia on zdrowie, wolność, cześć, swobodę sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnicę korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukową, artystyczną, wynalazczą i racjonalizatorską. Trzeba wiedzieć, że nie jest to katalog zamknięty, lecz przykładowy. Generalnie dobra osobiste można określić, jako rozwinięcie pojęcia godności. Są to dobra niematerialne, ściśle związane z egzystencją i psychiką osób fizycznych. Dobra osobiste mają charakter niezbywalny, czyli nie można ich utracić, ani zbyć.

Jak wskazuje art. 24 Kodeksu cywilnego - ten, czyje dobro osobiste zostaje zagrożone cudzym działaniem, może żądać za