Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia jest formą jednostronnego oświadczenia woli strony stosunku pracy i stanowi nadzwyczajny tryb ustania stosunku pracy, w związku z czym powinno być wykorzystywane przez pracodawcę z wyjątkową ostrożnością. Równocześnie to pracodawca winien udowodnić, że zachodzą przesłanki zastosowania tego typu wypowiedzenia (por. wyrok SN z 16 maja 2001 r., sygn. akt I PKN 398/00).

W celu rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem z winy pracownika konieczne jest, aby zachowanie pracownika odznaczało się bezprawnością, a zatem było zachowaniem sprzecznym z obowiązującymi tego pracownika przepisami prawa pracy, albo postanowieniami umowy o pracę (dotyczącymi obowiązków pracowniczych). Warto zaakcentować, że bezprawne zachowania pracownika mogą przybierać formę zarówno działania, jak i zaniechania. Nie oznacza to jednak, że bezprawność zachowania pracownika może stanowić samoistną podstawę zwolnienia dyscyplinarnego (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2015 r., sygn. akt II PK 105/14, LEX nr 1663403). Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika, na podstawie 52 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 czerwca 197