Zryczałtowany ekwiwalent pieniężny na meble dla pracowników zdalnych

Pytanie to, z punktu widzenia pracodawcy jest na tyle ważne, że zajął się nim Trybunał Konstytucyjny. Kwestia rozumienia pojęcia „innych nieodpłatnych świadczeń” nie jest nowa, ponieważ już w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13, była przedmiotem analizy Trybunału Konstytucyjnego. W wydanym wówczas orzeczeniu stwierdzono, że za przychód pracownika z tytułu „innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 ustawy, mogą być uznane takie świadczenia, które:

1. zostały spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z nich w pełni dobrowolnie),

2. zostały spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

W kontekście pierwszego warunku Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że „inne nieodpłatne świadczenia” na rzecz pracownika mogą być uznane za jego dochód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tylko pod warunkiem, że rzeczywiście spowodowały zaoszczędzenie przez niego wydatków. Ustalenie tej okoliczności zależy od tego, czy pracownik skorzystał ze świadczenia oferowanego przez pracodawcę w pełni dobrowolnie. Pracownik, zgadzając się na skorzystanie ze świadczenia z punktu widzenia jego sytuacji zawodowej, życiowej, rodzinnej leży w jego interesie. W praktyce oznacza to, że gdyby pracownik nie otrzymał świadczenia, musiałby ponieść wydatek.

Uzasadniając drugi warunek Trybunał Konstytucyjny, wyjaśnił, że dla oceny czy świadczenie leżało w interesie pracownika, istotne jest czy stanowi ono realną korzyść majątkową, której efekt jest uchwytny w jego majątku. Trybunał Konstytucyjny, podpierając się uchwałami NSA, uznał, że w zakres nieodpłatnego świadczenia, jako przychodu wchodzą wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, „których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy”. W konsekwencji, aby wartość świadczenia uzyskanego od pracodawcy podlegała, opodatkowaniu, po stronie pracownika musi pojawić się dochód, czyli korzyść majątkowa.

Korzyść ta może wystąpić w dwóch postaciach, prowadząc do:

1. powiększenia aktywów, co jest zwykłym skutkiem wypłaty pieniędzy,

2. do zaoszczędzenia wydatków, co moż