Zmiana podstawy wymiaru zasiłku w przypadku zmiany wymiaru czasu pracy

Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeżeli stosunek pracy trwa krócej niż 12 miesięcy, do wyliczenia podstawy należy przyjąć pełne kalendarzowe miesiące zatrudnienia.

Podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo w przypadku, gdy:
- między okresami pobierania zasiłków tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerwy dłuższej niż 1 miesiąc kalendarzowy (dla celów ustalenia ponownie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego od 1 stycznia 2022 roku – wcześniej przerwa nie mogła być dłuższa niż 3 miesiące kalendarzowe),
- nie ustało prawo do składnika wynagrodzenia lub
- nie zmienił się wymiar czasu pracy ubezpieczonego.

Jednakże „w razie zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego powstał stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie ustalone dla nowego wymiaru czasu pracy, jeżeli zmiana ta nastąpiła w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, lub w miesiącach, o których mowa w art. 36.” (art. 40 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie cho