Narażenie na czynniki szkodliwe a choroba zawodowa

W treści art. 2351 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., ustawodawca zawarł ustawową definicję choroby zawodowej. Zgodnie z tym przepisem, za chorobę zawodową uznaje się chorobę, wymienioną w wykazie chorób zawodowych, o ile w wyniku oceny warunków pracy można stwierdzić bezspornie bądź z wysokim prawdopodobieństwem, że została ona spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy, czy też w związku ze sposobem wykonywania pracy. Jest to tzw. narażenie zawodowe.

Stan faktyczny sprawy

Pracownica cierpiała na zespół cieśni w obrębie nadgarstka. Niemniej jednak Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny decyzją z dnia 8 września 2017 r., odmówił stwierdzenia u kobiety choroby zawodowej. Swoją decyzję oparł na orzeczeniu Instytutu Medycyny Pracy i Zdrowia Środowiskowego z dnia 27 lutego 2017 r., w którego treści wykazano u pracownicy wiele samoistnych schorzeń, włączając w to konkretne zaburzenia określone jako czynniki ryzyka w zakresie powstania zespołu cieśni nadgarstka. Oprócz wspomnianego zespołu cieśni nadgarstka kobieta cierpiała także na liczne pozazawodowe czynniki ryzyka jak np. otyłość i zmiany zwyrodnieniowe stawów oraz dyskopatię kręgosłupa szyjnego.

Co więcej, lekarze orzecznicy stwierdzili, że praca wykonywana przez kobietę nie miała monotypowego charakteru, w związku z czym ryzyko powstania choroby zawodowej układu nerwowego było niewielkie, a ponadto nie zachodzi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy objawami zespołu cieśni nadgarstka a wykonywaną pracą.

Pracownica odwołała się od negatywnej decyzji sanepidu do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, który wyrokiem z dnia 12 kwietnia 2018 r. (sygn. akt III SA/Kr 1258/17) oddali