Sprzeciw pracownika z niepełnosprawnością wobec kary porządkowej

Możliwość nałożenia na niepełnosprawnego pracownika kary porządkowej przewiduje przepis art. 108 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p. Zgodnie z treścią tego uregulowania, za nieprzestrzeganie przez pracownika ustalonej organizacji i porządku w procesie pracy, przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, a także przepisów przeciwpożarowych, jak również przyjętego sposobu potwierdzania przybycia i obecności w pracy oraz usprawiedliwiania nieobecności w pracy, pracodawca może stosować:

1. karę upomnienia;
2. karę nagany.

Przy stosowaniu kary porządkowej uwzględnia się zwłaszcza rodzaj naruszenia obowiązków pracowniczych, stopień winy pracownika i jego dotychczasowy stosunek do pracy.

Jeżeli jednak pracownik z niepełnosprawnością dopuści się naruszenia przepisów BHP lub przepisów przeciwpożarowych, opuści stanowisko pracy bez usprawiedliwienia, stawi się do pracy w stanie nietrzeźwości albo będzie spożywał alkohol w czasie pracy, dopuszczalne jest zastosowanie przez pracodawcę kary pieniężnej (art. 108 § 2 k.p.).

Jednocześnie, na podstawie art. 108 § 3 k.p., ustawodawca wprowadził pewne ograniczenia w zakresie częstotliwości nakładania kar pieniężnych i wysokości takiej kary. Warto zaznaczyć, że wysokość kary pieniężnej za jedno przekroczenie, jak też za każdy dzień nieusprawiedliwionej nieobecności, nie może być wyższa od jednodniowego wynagrodzenia pracownika, łącznie natomiast kary pieniężne nie mogą przewyższać dziesiątej części wynagrodzenia przypadającego pracownikowi do wypłaty, po dokonaniu potrąceń z wynagrodzenia za pracę, obejmujących sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie świadczeń alimentacyjnych, na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne, a także zaliczki pieniężne udzielone pracownikowi. Pracodawca ma obowiązek przeznaczania wpływów z kar pieniężnych na poprawę warunków BHP.

Jak