W jaki sposób ująć w stanie zatrudnienia osób niepełnosprawnych osobę z podwójnym kodem niepełnosprawności?

Adekwatnie do przepisu art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 573, ze zm.) – dalej: u.r.o.n. przez niepełnosprawność należy rozumieć trwałą lub okresową niezdolność do wypełniania ról społecznych z powodu stałego lub długotrwałego naruszenia sprawności organizmu, w szczególności powodującą niezdolność do pracy.

Niepełnosprawność tudzież status osoby niepełnosprawnej wymagają udokumentowania. Jak wskazuje art. 1 u.r.o.n., osobami niepełnosprawnymi są bowiem osoby legitymujące się:

• orzeczeniem o jednym z trzech stopni niepełnosprawności (lekkim, umiarkowanym lub znacznym) wydanym przez powiatowy zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności;
• orzeczeniem o całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy wydanym na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 504, ze zm.);
• orzeczeniem o niepełnosprawności wydanym przed ukończeniem 16. roku życia.

W analizowanym we wstępie przypadku, mamy do czynienia ze schorzeniami specjalnymi, które należy rozumieć jako schorzenia osób z niepełnosprawnościami, które uprawniają pracodawcę do podwyższonego dofinansowania do wynagrodzeń osób z niepełnosprawnościami z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON).

W myśl art. 21 ust. 2 u.r.o.n., pracodawcy zatrudniający minimum 25 pracowników w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy, u których wskaźnik zatrudnienia osób niepełnosprawnych wynosi co najmniej 6%, są zwolnieni z obowiązkowych wpłat (w wysokości kwoty stanowiącej iloczyn 40,65% przeciętnego wynagrodzenia i liczby pracowników odpowiadającej różnicy między zatrudnieniem zapewniającym osiągnięcie wskaźnika zatrudnienia osób niepełnos