Przedawnienie roszczenia ze stosunku pracy dotyczącego udzielenia dodatkowego urlopu wypoczynkowego

Przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j.: Dz. U. Z 2022 r., poz. 1510, ze zm.) – dalej: k.p., gwarantują każdemu pracownikowi urlop wypoczynkowy, uzależniony od stażu pracy. Artykuł 154 § 1 k.p. wskazuje, że wymiar urlopu wypoczynkowego wynosi:

• 20 dni – gdy staż pracy pracownika jest krótszy niż 10 lat,

• 26 dni – gdy staż pracy wynosi co najmniej 10 lat.

Niemniej jednak, pracownik z niepełnosprawnością, zaliczony do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności ma uprawnienie do dodatkowego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Wynika to wprost z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 573, ze zm.) – dalej: u.r.o.n. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego nabywa osoba z niepełnosprawnością, która była zatrudniona przez minimum 365 dni kalendarzowych, licząc od dnia zaliczenia jej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, przy czym dniem zaliczenia do stopnia niepełnosprawności jest dzień posiedzenia zespołu orzekającego. Dodatkowy urlop wypoczynkowy, do którego prawo pracownik nabył po raz pierwszy ma charakter urlopu uzupełniającego, tak więc przysługuje w danym roku w pełnym ustawowym wymiarze, niezależnie od dnia, w którym pracownik uzyskał to uprawnienie. Tymczasem następny dodatkowy urlop dla osoby z niepełnosprawnością będzie już traktowany jak urlop wypoczynkowy gwarantowany w k.p. Prawo do kolejnego dodatkowego urlopu wypoczynkowego osoba zaliczona do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności nabywa z dniem 1 stycznia każdego roku kalendarzowego, o ile pozostaje w zatrudnieniu.

Adekwatnie do przepisu art. 19 ust. 2 u.r.o.n., dodatkowy urlop wypoczynkowy nie przysługuje osobie, która