Wykazanie efektu zachęty na nowo zatrudnionych pracowników niepełnosprawnych

Definicja efektu zachęty

Podmiot, starający się o dofinansowanie wynagrodzenia, które jest pomocą publiczną, musi wykazać efekt zachęty, związany z przyjęciem do pracy osoby z niepełnosprawnością. Pracodawca, chcący wykazać efekt zachęty każdego z pracowników z niepełnosprawnością, musi otrzymać od takiej osoby ważne orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, którym musi dysponować najpóźniej w dniu zawarcia umowy o pracę, gdyż jedynie w ten sposób będzie on w stanie wykazać, że osiąga cel pomocy publicznej.

Wtedy pracodawca może rozpocząć procedurę wykazania efektu zachęty metodą ilościową lub jakościową. Pierwszy sposób polega na ustaleniu wzrostu netto stanu zatrudnienia ogółem w miesiącu podjęcia zatrudnienia przez pracownika, na którego pracodawca zamierza pobierać wsparcie, w stosunku do przeciętnego zatrudnienia ogółem w okresie 12 miesięcy poprzedzających miesiąc podjęcia zatrudnienia przez tę osobę. Drugi sposób, czyli metoda jakościowa, polega na wykazaniu, że pracownik podjął pracę na wakacie zwolnionym w warunkach określonych w art. 26b ust. 4 pkt 1-6 i ust. 5 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych z 27 sierpnia 1997 r., w miesiącu rozpoczęcia pracy przez osobę z niepełnosprawnościami.

Czas trwania efektu zachęty

Efekt zachęty pracodawca ustala jednokrotnie na moment podjęcia pracy przez osobę z niepełnosprawnością i trwa on do momentu rozwiązania stosunku pracy bądź utraty przez pracownika statusu osoby z niepełnosprawnością. W świetle wyjaśnień Biura Pełnomocnika Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych efekt zachęty istnieje, gdy:

1. w momencie zatrudniania pracownika ma orzeczenie o stopniu niepełno