Zwolnienia ZPCH z podatku od nieruchomości

Organ nadrzędny uznał, że jakkolwiek Spółka posiada status zakładu pracy chronionej to przewidziane w art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych zwolnienie obejmuje jedynie te nieruchomości, w których działalność swą prowadzi właśnie zakład pracy chronionej. Zwolnienie nie dotyczy zaś wszystkich nieruchomości będących w posiadaniu takiego zakładu.

Z przepisu tego nie wynika, że sam fakt prowadzenia zakładu pracy chronionej i zgłoszenia nieruchomości wojewodzie uzasadnia zastosowanie zwolnienia w stosunku do wszelkich nieruchomości, będących własnością prowadzącego zakład, a istotne znaczenie ma fakt rzeczywistego sposobu wykorzystywania nieruchomości przez ten podmiot. Zwrócono również uwagę, iż należy ustalić w jakiej części taka nieruchomość przekazana została w posiadanie zależne podmiotom innym niż będące zakładami pracy chronionej lub zakładami aktywności zawodowej. Prawo do zwolnienia z podatku od nieruchomości nie obejmuje bowiem składników majątkowych, które faktycznie nie służą i nie są zajęte na prowadzenie zakładu pracy chronionej.

Zakres zwolnienia ograniczony jest treścią decyzji wojewody w sprawie przyznania statusu zakładu pracy chronionej. Organ I instancji ograniczył więc przedmiot objęty zwolnieniem do treści decyzji wydanej wobec ZPCh przez Wojewodę, w której wymieniono budynki oraz konkretne pomieszczenia wskazane i użytkowane przez ZPCh wraz ze wszystkimi powierzchniami wspólnymi, ciągami komunikacyjnymi i sanitariatami, które odpowiadają przepisom i zasadom bezpieczeństwa i higieny pracy, uwzględniają potrzeby osób niepełnosprawnych w zakresie przystosowania stanowisk pracy, pomieszczeń higieniczno-sanitarnych i ciągów komunikacyjnych oraz spełniają wymagania dostępności do nich.

Uwzględnił również fakt, iż część nieruchomości wynajęta jest innym podmiotom na prowadzenie udzielania świadczeń zdrowotnych, na prowadzenie działalności gospodarczej oraz jako pokoje dla gości hotelu/hostelu. Organ I instancji dokonał przy tym oględzin, pomiarów i przeanalizował dokumentację budowlaną czego efektem było ustalenie konkretnych wartości powierzchni objętych zwolnieniem.

W zakresie zakwalifikowania przez Spółkę budynków lub ich części jako mieszkalnych Organ I instancji wskazał, że taka kwalifikacja jest błędna bowiem, po pierwsze Spółka prowadzi na tych nieruchomościach działalność gospodarczą w przedmiocie hoteli i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania, a w ewidencji gruntów i budynków sporne obiekty sklasyfikowane są jako „inne budynki niemieszkalne”, co obejmuje m.in. właśnie hotele i podobne budynki krótkotrwałego zakwaterowania. Organ podkreślił przy tym moc wiążącą - dla organów podatkowych właściwych przy wymiarze podatku od nieruchomości - danych wynikających z zapisów zawartych w ewidencji gruntów i budynków, których to organ podatkowy nie może podważać przy wymiarze podatku od nieruchomości.

Jedynie, gdyby budynki Spółki nie zostały wpisane do ewidencji gruntów i budynków jako budynki niemieszkalne, to w takiej sytuacji organy podatkowe są uprawnione, a zarazem zobowiązane, do ustalenia charakteru (klasyfikacji) budynków do celów podatkowych. Nie miało to jednak miejsca w rozpoznawanej sprawie.

Od decyzji Prezydenta zostało wniesione odwołanie, a SKO rozpoznając sprawę w drugiej instancji nie znalazło podstaw do wyrażenia innego stanowiska w zakresie rozliczenia przez ZPCh podatku od nieruchomości.
Na decyzję wydana w drugiej instancji ZPCh złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w której podniosła zarzuty naruszenia prawa materialnego jak i procesowego oraz naruszenie przepisów postępowania wskazano na art. 122,187 § 1 oraz 191 ordynacj