Czym jest złośliwe naruszanie praw pracowniczych?

Specyfika prawa pracy kształtuje relację między pracodawcą a pracownikiem (stosunek pracy) w taki sposób, że wyposaża pracownika, jako stronę słabszą ekonomicznie, w określone gwarancje ochrony jej praw.
Wśród podstawowych uprawnień pracowniczych, które mają zapobiegać nadużywaniu przez pracodawcę jego przewagi ekonomicznej, można wymienić:

- prawo do godziwego wynagrodzenia, nie niższego od minimalnego wynagrodzenia za pracę (art. 10 § 2 i art. 13 Kodeksu pracy),
- prawo do poszanowania godności i innych dóbr osobistych pracownika (art. 111 Kodeksu pracy),
- prawo do równego traktowania z tytułu jednakowego wypełniania takich samych obowiązków – z czym wiąże się też zakaz dyskryminacji (art. 112 i art. 113 Kodeksu pracy),
- prawo do wypoczynku, który zapewniają przepisy o czasie pracy, dniach wolnych od pracy oraz o urlopach wypoczynkowych (art. 14 Kodeksu pracy),
- prawo do bezpiecznych i higienicznych warunków pracy (art. 15 Kodeksu pracy),
- prawo do zaspokajania przez pracodawcę, stosownie do możliwości i warunków, bytowych, socjalnych i kulturalnych potrzeb pracowników (art. 16 Kodeksu pracy),
prawo do uzyskiwania wsparcia pracodawcy w zakresie podnoszenie kwalifikacji zawodowych (art. 17 Kodeksu pracy).

Nierespektowanie najistotniejszych uprawnień pracowniczych kwalifikowane jest w Kodeksie pracy jako wykroczenie, które zagrożone jest sankcjami w postaci kary grzywny. Widać tu pewne podobieństwo pomiędzy przepisami Kodeksu pracy, ustanawiającymi owe sankcje, a przepisami prawa karnego, które jest zbiorem przepisów normujących czyny zabronione (przestępstwa) i określające zasady odpowiedzialności za ich popełnienie oraz środki karne. Wykroczenia różnią się od przestępstw tym, że są czynami uznawanymi za mniej naganne a w konsekwencji zagrożone łagodniejszymi karami.

Jeż