Wpływ definicji niezdolności do pracy zawartych w innych ustawach ubezpieczeniowych na prawo do świadczeń

W powyższych przypadkach należy odróżnić niezdolność do pracy dla celów ubezpieczenia rentowego od niezdolności do pracy dla celów ubezpieczenia chorobowego. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, zwaną ustawą emerytalną, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Innymi słowy, całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Z kolei częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Natomiast w rozumieniu ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa niezdolność do pracy jest pojęciem prawno-medycznym, utożsamianym ze stanem zdrowia osoby, w trakcie którego ubezpieczony nie jest zdolny do wykonywania pracy (uchwała Sądu Najwyższego z 16 czerwca 2021 r., sygn. akt III UZP 2/21).

Z powyższego wynika, że niezdolność do p