Zasady orzekania o niezdolności do pracy przez ZUS

Procedury ustalania niezdolności do pracy

Żeby rozpocząć postępowanie orzecznicze, należy złożyć wniosek o świadczenie, które osoba zainteresowana może otrzymać, jeśli ma orzeczoną niezdolność do pracy lub do samodzielnej egzystencji. W tym przypadku chodzi o Chodzi m.in. o rentę z tytułu niezdolności do pracy,
rentę socjalną czy świadczenie uzupełniające dla osób niezdolnych do samodzielnej egzystencji. Do wniosku o takie świadczenie należy dołączyć:

1. dokumenty uzasadniające prawo do świadczenia i niezbędne do ustalenia jego wysokości;
2. zaświadczenie o stanie zdrowia (formularz OL-9) wydane przez lekarza, wystawione w ciągu miesiąca przed datą złożenia wniosku;
3. wywiad zawodowy (formularz OL-10) dotyczący charakteru i rodzaju pracy;
4. dokumentację medyczną oraz inne dokumenty, które mają znaczenie dla wydania orzeczenia, np. kartę badania profilaktycznego, dokumentację rehabilitacji leczniczej lub zawodowej.

Orzeczenia wydają w pierwszej instancji lekarz orzecznik ZUS oraz komisja lekarska ZUS, w II instancji.
Ważną rzeczą jest, że lekarz orzecznik lub komisja lekarska orzeka o niezdolności do pracy, jej
stopniu, a także ustala:

1. kiedy powstała niezdolność do pracy;
2. czy niezdolność do pracy jest trwała albo przez jaki okres będzie się
3. utrzymywać;
4. związek przyczynowy niezdolności do pracy z określonymi
5. okolicznościami (albo związek przyczynowy śmierci ubezpieczonego
6. z określonymi okolicznościami – jeśli ubiega się o rentę rodzinną);
7. czy niezdolność do samodzielnej egzystencji jest trwała albo przez jaki
8. okres będzie się utrzymywać;
9. czy celowe jest przekwalifikowanie zawodowe;
10. czy wnioskodawca może być skierowany na rehabilitację leczniczą w ramach
11. prewencji rentowej ZUS

Lekarz orzecznik lub komisja lekarska ocenia stopień, niezdolności do pracy, przewidywany okres jej trwania, a także rokowan