NSA rozstrzygnie spór wokół świadczenia pielęgnacyjnego?

Przedłożone przez RPO pytanie prawne łączy się z art. 17 ust. 1a i ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j.: Dz. U. z 2022 r., poz. 615, ze zm.). Zasadniczo świadczenie pielęgnacyjne należy się matce, ojcu, opiekunowi faktycznemu dziecka, rodzinie zastępczej spokrewnionej tudzież innym osobom, które obciąża obowiązek alimentacyjny. Tymczasem, jeżeli do tej ostatniej kategorii podmiotów należy osoba inna niż spokrewniona w pierwszym stopniu z osobą wymagającą opieki, np. wnuk albo wnuczka, to wówczas musi zostać spełniony dodatkowo wymóg oznaczony w art. 17 ust. 1a omawianej ustawy. Adekwatnie do niego świadczenie jest przyznawane takiej osobie, jeśli urzeczywistnione są łącznie trzy warunki. Po pierwsze – rodzice osoby wymagającej opieki nie żyją, zostali pozbawieni praw rodzicielskich, są małoletni bądź mają orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności, po drugie – nie ma osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, są małoletnie lub mają znaczną dysfunkcję zdrowotną, po trzecie – nie ma osób, o których mowa w pierwszym i drugim warunku bądź mają orzeczenie o znacznej niepełnosprawności. Natomiast art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy stanowi, że świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, gdy osoba wymagająca opieki pozostaje w związku małżeńskim, chyba że małżonek ma znaczny stopień niepełnosprawności.

Trzeba podkreślić, że