Rodzaje środków ochrony indywidualnej pracowników

Środki ochrony indywidualnej w kodeksie pracy

Obowiązki pracodawcy w zakresie zapewnienia pracownikom środków ochrony indywidualnej zostały określone w kodeksie pracy.

W myśl art. 2376 kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany dostarczyć pracownikowi nieodpłatnie środki ochrony indywidualnej zabezpieczające przed działaniem niebezpiecznych i szkodliwych dla zdrowia czynników występujących w środowisku pracy oraz przekazywać mu informacje o sposobach posługiwania się tymi środkami.

W tym miejscu należy wyjaśnić, czym są „środki ochrony indywidualnej”. Otóż za środki ochrony indywidualnej uważa się wszelkie środki noszone lub trzymane przez pracownika w celu jego ochrony przed jednym lub większą liczbą zagrożeń związanych z występowaniem niebezpiecznych lub szkodliwych czynników w środowisku pracy, w tym również wszelkie akcesoria i dodatki przeznaczone do tego celu.

Zgodnie z art. 2379 par. 1 kodeksu pracy pracodawca nie może dopuścić pracownika do pracy bez środków ochrony indywidualnej przewidzianych do stosowania na danym stanowisku pracy.

Pracodawca jest obowiązany zadbać o to, aby stosowane środki ochrony indywidualnej posiadały właściwości ochronne i użytkowe oraz zagwarantować ich konserwację oraz naprawę. Ponadto musi dopilnować, aby środki ochrony indywidualnej, które w wyniku stosowania w procesie pracy uległy skażeniu środkami chemicznymi lub promieniotwórczymi albo materiałami biologicznie zakaźnymi, były przechowywane wyłącznie w miejscu do tego wyznaczonym.

Zasady stosowania środków ochrony indywidualnej określono w załączniku nr 2 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 roku w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy, zwanego dalej „rozp. w sprawie BHP”.

Zgodnie z generalną zasadą środki ochrony indywidualnej powinny być stosowane w sytuacjach, kiedy nie można uniknąć zagrożeń lub nie ma możliwości ich wystarczająco ograniczyć za pomocą środków och