Ulga rehabilitacyjna jest jedną z ulg, które podatnik może odliczyć w rocznym zeznaniu podatkowym. Jaki zwrot można otrzymać na jej podstawie? W jaki sposób ją obliczyć, a także jakie dokumenty należy przygotować? Wyjaśniamy.
W ramach rocznego rozliczenia podatkowego podatnik może korzystać z odliczenia od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne oraz wydatków łączących się z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, o ile wydatki te poniesione zostały w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą z niepełnosprawnością lub podatnika, na którego utrzymaniu pozostają osoby z niepełnosprawnościami.
Ulga rehabilitacyjna została uregulowana w art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7 pkt 4, ust. 7a-7g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 1128 z późn. zm., dalej: PIT).
Warunkiem odliczenia wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne albo ułatwienie wykonywania czynności życiowych, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:
• orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności – znacznego; umiarkowanego lub lekkiego, przy czym, zgodnie z uregulowaniami ustawy z dnia z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 573, z późn. zm.) – dalej: u.r.o.n.:
• orzeczenia lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych o całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 i niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j.: Dz. U. z 2021 r., poz. 291, z późn. zm.) – dalej: u.e.r.f., które traktowane są na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenia lekarza orzecznika ZUS o niezdolności do samodzielnej egzystencji, ustalone na podstawie art. 13 ust. 5 u.e.r.f., które jest traktowane na równi z orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenia lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 2 u.e.r.f. jest traktowane na równi z orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności;
• orzeczenia lekarza orzecznika ZUS o częściowej niezdolności do pracy, ustalone na podstawie art. 12 ust. 3, oraz celowości przekwalifikowania, o którym mowa w art. 119 ust. 2 i 3 u.e.r.f. jest traktowane na równi z orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności.
• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, przy czym renta z tytułu niezdolności do pracy jest świadczeniem przysługującym osobie ubezpieczonej, która spełniła łącznie następujące przesłanki :
Artykuł 12 ust. 2 u.e.r.f., wskazuje, że całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Natomiast, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji (art . 12 ust. 3 u.e.r.f.).
Ostatni warunek nie ma zastosowania w przypadku osoby, która jest całkowicie niezdolna do pracy i udowodni okres składkowy oraz nieskładkowy wynoszący co na
Nie masz jeszcze wykupionego dostępu? Zapoznaj się z naszymi pakietami dla Firm
Nasza strona internetowa używa plików cookies w celach statystycznych, reklamowych oraz funkcjonalnych. Dzięki nim możemy indywidualnie dostosować stronę do Twoich potrzeb. Możesz zaakceptować pliki cookies albo wyłączyć je w przeglądarce. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki oznacza, że pliki cookies będą umieszczane w Twoim urządzeniu końcowym. Pamiętaj, że zawsze możesz zmienić te ustawienia.
W dowolnej chwili możesz wycofać swoją zgodę na przetwarzanie danych, zażądać informacji o zakresie przetwarzanych danych lub zmienić zakres ich przetwarzania. Więcej informacji o przetwarzaniu danych znajdziesz w Polityce Prywatności.